இந்தியாவில் காலக்கணக்கீட்டு முறையில் சுழற்சி மற்றும் நீண்டக்கிரம வழிகள் பின்பற்றப்பட்டன!
இந்தியர்களுக்கு சரித்திர உணர்வே இல்லை என்று ஆங்கிலேயர்கள் குற்றஞ்சாட்டுவதுண்டு.
அவ்வழி வந்த நவீனகால, மார்க்ஸியவாத சரித்திர ஆசிரியர்களும் அவ்வாறே பேசுவர், எழுதுவர்.
இப்பொழுது, அவர்கள் இந்தியாவில் காலக்கணக்கிட்டு முறையில் சுழற்சி வழியில்தான் பின்பற்றப்பட்டது என்று வாதித்தனர். முகமதியர்கள் வந்தபிறகுதான் நீள்கிரம முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது என்றும் வாதிடப்பட்டது.
ஆனால், இத்தகைய கணக்கு சம்பந்தமான தத்துவங்களை சரித்திரத்தில் புகுத்தி குழப்புவது மற்றும் தாங்களும் குழம்பிப் போவது தவறு என்று மற்றவர்களால் எடுத்துக் காட்டப்பட்டது.
உடனே இப்பொழுது ரோமிலா தாபர் சுழற்ச்சி மற்றும் நீள்கிரம வழிகள் இரண்டும் பின்பற்றப்பட்டன என்று புதியதாக ஒரு கதையை விட ஆரம்பித்து விட்டார் போலும்!
2000 ஆண்டில் ஆஸ்லோ மாநாட்டில் ஹபான்ஸ் மிக்கியா என்ற மார்க்ஸீய சரித்திரவாதி இந்தியர்களின் காலக்கணக்கியல் சுழற்சி முறையானது, முகமதியர்கள் வந்துதான் நேர்காணக்கணக்கியல் ஆரம்பித்தது என்று கணக்குத் தெரியாமல் குழப்ப ஆரம்பித்தார்.
அப்பொழுது பலர் அதிலுள்ள தவறுகளை எடுத்துக் காட்டி விமர்சனம் செய்தனர். சரித்திர ஆசிரியர்கள் கணக்கு / வானியல் பற்றி பேசும்போது, கொஞ்சமாவது அடிப்படை விஷயம் தெரிந்திருக்கவேண்டும், இப்படி ஒன்றுமே தெரியாமல் உளரக்கூடாது, ஏனெனில் நேர்கிரம காலக்கணக்கீடு என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு பொருந்தும். அது அதிகமாகும்போது, சுழற்சிமுறை பின்பற்றப்படுகிறது. இதில் ஒன்றும் கணக்கில் குழப்பம் இல்லை. ஆனால் அடிப்படையேத் தெரியாத சரித்திரவாதிகள்தாம் உளரிக்கொட்டுகின்றனர்.
உண்மைத் தெரிந்தவுடன், மறுபடியும் அந்த அபத்த ஊளரல்களை ரோமிலா தாபர் மாற்றியமைத்து உளர ஆரம்பித்துவிட்டார்.
அதாவது இந்தியர்கள் இரண்டு முறைகளும் கடைபிடித்தனர், இருப்பினும் அவர்களது சரித்திர காலக்கணக்கீடு தவறானது, புராணங்களில் உள்ள கணக்கியல் தவறு, இந்திய வம்சாவளிகள் உருவாக்கப்பட்டது என்றெல்லாம் பேச ஆரம்பித்து விட்டது வேடிக்கையாக உள்ளது!
இந்தியாவில் இருந்துகொண்டு தமது பாண்டித்தையத்தை, புலமையை, திறனை உண்மையாக பயன்படுத்தாமல், யாரோ அயல்நாட்டவர் காசு கொடுக்கிறார்கள், பதவி-பட்டம்-பரிசு கொடுக்கிறார்கள் என்று இப்படி தமது அறிவை அடகு வைத்து, அறிவுள்ள-அடிமைகளாக, சித்தாந்த கூலியாட்களாக இருப்பதே என்னே விந்தை?
இதுவும் காலத்தின் கோலம், அலங்கோலம், வளைவு, சுழிவு எல்லாம்……………………..!
இதை அரைகுறையாகப் படித்துப் புரிந்து கொண்ட சில திராவிட ஆலோசகர்கள் கருணநிதிக்கு சொல்ல அவரும், இதை “தமிழ் புத்தாண்டு” விசயத்தில் புகுத்தி குழப்பப் பார்க்கிறார்.
காலகணக்கீடு என்பது, நர்சத்திரங்கள், சூரியன் மற்றும் சந்திரன் முதலியவற்றின் குறிப்பிட்ட நிலத்த இடம், சுழற்சி, எடுத்துக் கொள்ளும் நேரம் முதலியவற்றை வைத்துக் கணக்கிடுவதாகும். இது பல்லாயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே செய்ததாகும். ஆகவே, அரசியல் ரீதியாகவோ, சித்தாந்தரீதியிலாகவோ, இதனை மாற்றமுடியாது.
Ancient India had cyclic and linear time concepts, says Romila Thapar
Special Correspondent — Photo: S.S. Kumar
http://www.thehindu.com/2010/01/08/stories/2010010855631000.htm
Historian Romila Thapar delivers the Dennis Hudson Memorial talk on ‘Cyclical and linear time in ancient India,’ organised by Prakriti Foundation in Chennai on Thursday.
CHENNAI: Ancient India had concepts of both cyclic time and linear time, eminent historian Romila Thapar said on Thursday.
Referring to the argument in certain circles that the cyclic concept of time characterised Indian civilisation, Dr. Thapar said the view about the Indian civilisation was so firmly maintained that it was argued that the cyclic time prevented the evolving of a sense of history. Even in the 19th century, some scholars suggested that there was a strand of linear time in certain texts but the prevailing view then was that since cycles repeated endlessly, this minimised, if not eliminated, history.
But, the early India also had the concept of linear time, though not described as such but implicit in a variety of forms. Linear time was closely tied to a sense of history and more interestingly, the two concepts did intersect on some occasions.
At a function organised here by the Prakriti Foundation, Dr. Thapar was delivering the Hudson memorial lecture on ‘cyclic time and linear time in ancient India.’
Explaining the concepts of linear and cyclic time, she said the notion of cyclic time might be described as cosmological. Linear time, also called historical, was functional and dependent on human activity. Distinctions could be made between cosmological time and historical time but the degree of separation or overlap would vary depending upon how history or the past was perceived. Though both were carefully constructed, cosmological time was a conscious fantasy of time and reflective of the authors and their mythologies, whereas historical time reflected more manageable concerns.
The two time concepts — cyclical and linear — did not exhaust variations of time. The simultaneous use of more than one form of time indicated that the different segments of society viewed their past in different ways. If time were to be seen as a metaphor of history, many dimensions in historical intersections required to be explored, Dr. Thapar said.
Earlier, she released a publication authored by D. Dennis Hudson, a scholar on religions, on the Vaikuntha Perumal Temple in Kancheepuram.
Lori Hudson, wife of the scholar, handed over copies of the book to priests of the temple.
கோளத்தை எடுத்துக் கொண்டால், தீர்க்க-அட்சரேகைகள் கோடுகளாக வரையப்பட்டாலும், அவை வட்டங்களே! அதாவது கோடுகள் சந்திக்காவிட்டால், உலகம் தட்டையாகிவிடும்!
ஆகவே, கிருத்துவ இறையியல் ரீதியாகத் தான் அத்தகைய குழப்பம் ஏற்பட்டது. ஆனால், இந்திய காலக்கணக்கீட்டியலை அறிந்தபிறகு, ஐரோப்பியர்களுக்கு தங்களுடைய தவறு தெரிந்துவிட்டது! இருப்பினும், பைபிளுக்கு எதிராக போக இருக்கவேண்டுமே என்று விஞ்ஞானிகளை பலாத்காரம் செய்து உண்மையை மறைக்க முயன்றனர்.
அகஸ்டின் என்ற கிருத்துவர்தான் இத்தகைய சுழற்சி மற்றும் நேரிட்டு நேரம் (linear and cyclic time) என்று பிரிவை ஏற்படுத்தினார். அதாவது, கிருத்துவர்களின் நம்பிக்கை மற்றும் விஞ்ஞானம் இரண்டையும் அனுசரித்தது மாதிரி!
Beyond the history of Time
http://www.hinduonnet.com/thehindu/mp/2003/09/18/stories/2003091800260100.htm
| Coming out with his second book, “The Eleven Pictures of Time” this week, physicist C.K. Raju declares that it traverses beyond Stephen Hawking’s work. SANGEETA BAROOAH PISHAROTY gives a glimpse |
QUESTINONING SCIENCE luminaries like Albert Einstein, Isaac Newton and Augustine’s credibility is no easy undertaking. Not that C.K. Raju is unaccompanied in the world arena in this venture but this home-grown scientist would well be remembered by posterity for arguing on the issue in book length. Being conditioned from one’s school studies that what stalwarts like Einstein propagated is absolute and indisputable, Raju’s arguments might need one to do a lot of unlearning. But, his uninhibited inferences in his latest labour of love, “The Eleven Pictures of Time”, published this week in New Delhi, are a series of rich, wide-ranging logical deductions encompassing arguments of early scholars including Augustine, Proclus, through Anri Poenkare, Einstein, Newton to Stephen Hawking “and beyond.”
Beginning with a critical elucidation of various time beliefs, the SAGE Publication rollout, released by former Prime Minister I.K. Gujral, reasons “the need to de-theologise time”. And in the process, Raju, one of the few minds behind the country’s first supercomputer, Param, puts a question mark on Einstein’s understanding of relativity theory.
“Many scholars before me have questioned Einstein’s understanding of the theory of relativity and I would also say that whether Einstein copied the idea from somebody else belonging to that era is a serious probability,” says Raju. Though Einstein might get the benefit of doubt that he was a prominent man of his age and great minds think alike but the author insists: “I would add that there is a difference between the original idea and a copied version. Einstein falters in his understanding of the theory of relativity, especially the many body problems.”
Relaxing at his favourite joint, the Triveni Kala Sangam canteen, the Head of Centre for Computer Science, MCRP University, Bhopal, calls Einstein “a habitual plagiarist,” often accompanied by a fervent turning of pages to exact paragraphs that hold his arguments. He suggests that a `tilt in the arrow of time’ or a small tendency towards cycles will help mend the prevalent confusion about time.
Unruffled by what he calls a “tiff with a Cambridge scholar” over Newton’s papers, he shifts to the man behind the gravitational force: “Very few people know that Newton was obsessed with religion. He thought the early church distorted the Bible and he immersed himself in researching the facts. So, obviously, a man so obsessed with something will definitely reflect on his scientific notions. But most scholars on Newton refuse to accept that.” He claims that most of Newton’s papers are still unpublished. The first paper of Newton, the author says, came out publicly in 1970 and in 1998, the Imperial College put up a website.
Raju also accuses Augustine of “causing a dichotomy between linear and cyclic time.”
Though Raju had dealt with his time thoughts in his maiden venture, “Times Towards Consistent Theory”, this book took him seven years to delve deep into research on physics, the history of science, comparative religions and sociology. He exhibits an abundance of nifty wit to drive home his point, so much so that, at one point, he persists that the book has gone beyond Stephen Hawking’s bestseller, “A Brief History of Time”.
“The notion of time is central to several theories. Time shapes human value system and mediates the interaction between science and religion, both of which rest fundamentally on assumptions about the nature of time,” states the Editorial Fellow of the Project of History of Indian Science, Philosophy and Culture at Delhi’s Centre for Studies in Civilisations. The 592-page tome ends with a vision of Man as Creator, surprising God.
“True spontaneity and freedom leads to creativity which is not pre-determined by God and hence the inference,” he explains.
Even if the volume, one would understandably deduce by now, is meant only for those with special interest, Raju, labels it as equally aimed at laypersons – it could intrigue anyone and will educate its readers to question the unquestionable.
Well at this point, one would like to leave it to the readers to decide about this and reason why.
சரித்திர வரைவியல் 